Help! Driftbuien bij je peuter?
Ontdek hier hoe je ermee om kunt gaan
Driftbuien…voor iedereen met een peuter in huis vast wel herkenbaar. De bekende uitspraak, ik ben twee en ik zeg nee, is er niet zonder reden. Driftbuien komen vooral voor tussen de twee en drie jaar, vanaf drie jaar wordt het minder en rond vijf jaar zijn er zo goed als geen driftbuien meer.
De ontwikkeling van een peuter
Hoe komt het dat zo’n lief klein mensje plotseling kan veranderen in een monster? Als je kijkt naar hoe een peuter in de wereld staat dan heeft hij/zij een beter besef van zijn eigen identiteit. Dat betekent dat vanuit zijn/haar beleving de wereld om hem/haar draait. Met andere woorden: mijn wil is wet. Hij/zij gaat grenzen verkennen en zoekt die dan ook graag op. Hij/zij wil steeds meer zelf doen en alles onderzoeken.
Waarom heeft een peuter meer last van driftbuien?
Een peuter vindt zichzelf ‘groot’, ze willen alles zelf doen, maar natuurlijk lukt nog niet alles. Dat veroorzaakt frustratie en woede. De machteloosheid die zij voelen dat het niet lukt, uit zich in een drifbui. Peuters hebben hun emoties nog niet onder controle, en de stemming kan gemakkelijk omslaan. Schreeuwen, slaan, schoppen of op de grond gaan liggen zijn dan het gevolg. Het leven van een peutertje kan soms erg frustrerend zijn, helemaal als er volgens hem veel niet mag…
De belevingswereld van een peuter
Dagboek van een peuter:
‘Modder gegeten, rare smaak. Mag niet!’
‘Tja ik moest melk drinken, ik wilde water! Gegild van boosheid.’
‘Boontjes over tafel gegooid. Niet te eten! Gooien met eten mag niet.’
‘Rode stift gevonden. Op de muur getekend. Is verboden!’
‘Afstandsbediening gepakt en ermee gespeeld. Mama wist niet waar hij was. Ik ook niet. Mama boos.’
‘Lekker naar buiten, na een uur wil mama alweer naar binnen. Ik niet!’
‘Aankleden? Waarom? Ik wil die groene broek niet aan, maar die blauwe!’
Jouw peuter in deze fase helpen
De ontwikkeling van een peuter gaat razendsnel, de wereld staat op zijn kop. Hoe kan je hem in deze fase het beste begeleiden en ondersteunen?
· Wees je ervan bewust dat kinderen heel gevoelig zijn, ze voelen alles aan. Het is daarom belangrijk om zelf je geduld te bewaren en rustig te blijven. Boos worden heeft geen zin, een luisterend oor bieden, het benoemen van emoties en laten zien wat ermee gedaan kan worden, heeft daarentegen wel zin.
· Dit betekent niet dat jouw kind over jouw grenzen heen mag gaan. Nee, geef juist duidelijke grenzen (peuters houden er van). Een kind heeft voor zijn ontwikkeling duidelijke grenzen nodig, ze geven houvast aan zijn ‘ik’ en zorgen voor veiligheid. Stel regels: het begrip van oorzaak- gevolg begrijpen ze, hier kan je dus gebruik van maken. Leg altijd uit waarom iets niet mag. Wees consequent en duidelijk. Geef jouw kind binnen de gestelde regels en grenzen alle ruimte om dingen te ontdekken, want peuters leren in deze ontwikkelingsfase door te onderzoeken en experimenteren.
Hoe je op een liefdevolle manier grenzen kan stellen? Daar help ik je graag bij.
· Peuters vinden het fijn om zo veel mogelijk zelf te doen. Geef jouw kind die kans, moedig hem/haar aan, geef keuzes en geef je peuter complimentjes wanneer hij/zij iets goed doet, hier zijn ze ontzettend gevoelig voor!
· Geef zelf het goede voorbeeld, kinderen imiteren jouw gedrag. Opvoeden is voordoen.
Hoe ga je om met een driftbui?
Zit jouw peuter midden een driftbui? Vaak zijn peuters bij een driftbui onbereikbaar en lijkt niets te werken. Dit heeft te maken met het brein.
Wat kun je dan doen? Ik geef je graag wat tips:
Erkennen. Je helpt jouw kind om emoties te leren herkennen. Je benoemt wat je ziet en opmerkt, zonder te oordelen. Zo voelt jouw kind zich gehoord en gezien.
Hulp aanbieden. Vraag je kind of je iets voor hem/haar kunt doen. Mogelijk krijg je nu een boze reactie of geen reactie, maar het helpt omdat er erkenning is voor zijn/haar emotie.
Begrenzen. Is er ongewenst gedrag dat jouw grens overgaat? Bijvoorbeeld slaan? Zorg dan dat je dit gedrag begrenst, door bij te sturen waar nodig.
Ontladen. Zorg ervoor dat jouw kind zijn emoties kan ontladen. Dit kan bijvoorbeeld door trampoline springen, krassen op papier, samen naar een rustig plekje gaan etc.
Reflecteren. Wanneer jouw kind rustig is kun je bespreken wat er gebeurd is, en samen een oplossing bedenken voor een volgende keer.
Wees al die tijd beschikbaar en aanwezig. Jij bent de veilige haven voor jouw kind.
Kun je hier wel wat hulp bij gebruiken? Er zijn veel factoren die meespelen bij het ouderschap en het gedrag van jouw kind. Het is dan ook helemaal niet vreemd dat je soms hulp nodig hebt. Door gebruik te maken van professionele coaching zet je de eerste stappen naar meer rust, vertrouwen, harmonie en vreugde binnen jezelf en jullie gezin. Plan gerust een gratis kennismakingsgesprek in zodat we kunnen bespreken wat ik voor jou zou kunnen betekenen.
Warme groet,
Marijn
